روایتی درباره ساخت بزرگترین علم ایران 
متین صفائیان، اسکیتبازی که در حمله رژیم صهیونی شهید شد 
بانوی ملی تنیس روی میز، رایگان آموزش می‌دهد
وقتی به کارنامه کاری ورزشکاران نگاه می‌کنی، همه‌شان یک وجه مشترک در زندگی عادی و ورزشی‌شان دارند؛ آن هم اینکه تقریبا به همان اندازه که به کار و زندگی روزمره‌شان اهمیت می‌دهند، شاید حتی کمی بیشتر به ورزش مورد علاقه‌شان نیز اهمیت می‌دهند و اینجاست که وجه تمایز شهروند عادی با شهروند ورزش‌دوست و ورزشکار مشخص می‌شود.
اما در پرونده ورزشی همین ورزشکاران، گاه موضوعات ظریف‌تری هم به چشم می‌خورد که یک‌باره کل زندگی و حتی ساعات و تک‌تک ثانیه‌های حیات ورزشکار را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. این تاثیر تا حدی پیش می‌رود که خیلی از آن‌ها از ۲۴ ساعت شبانه‌روز، ۱۵ ساعت را به کار و فعالیت ورزشی اختصاص می‌دهند.
مصداق این شیوه از کار و فعالیت ورزشی در زندگی اعظم صابری، نایب‌قهرمان تنیس بانوان کشور که ساکن منطقه ماست، نمود پیدا می‌کند. زندگی ورزشی که گاهی‌اوقات از ۱۵ ساعت فراتر می‌رود و به مربیگری تنیس روی میز در مساجد اختصاص پیدا می‌کند. او ساعاتی از فعالیت ورزشی‌اش را به کار برای ورزش‌دوستان و علاقه‌مندان پینگ‌پنگ آن‌هم در مساجد محوری سطح منطقه اختصاص می‌دهد و بدون هیچ چشم‌داشتی، این کار را وقف هنر ورزشی خود کرده است.
خودش می‌گوید: این کار زکات هنر و علم ورزشی‌ام است. صابری در کنار تمامی این نقش‌ها در اجتماع، نقش همسر و دختر خانواده را هم دارد. خانواده‌اش نیز همراه او شده‌اند و بهترین مشوق وی در این مسیر. اینجاست که
و مربی مسجدی نام می‌گیرد؛ آموزش ورزش به بانوان و برای این کار چه جایی مناسب‌تر از مسجد؟
نایب‌قهرمان مسابقات ملی تنیس بانوان کشور در کنار همه دغدغه‌های، آموزش تنیس بانوان در مساجد را هم می‌پذیرد
۲ سال فعالیت ورزشی
اعظم صابری، جوان تنیسور منطقه ماست که این روز‌ها بیشتر ساعات شبانه‌روز را در سالن شهیدچدنی در توس ۵۳ در محله حجت می‌گذراند و فعالیت‌های مختلف ورزشی در این سالن را سامان‌دهی می‌کند، به ورزشکاران وقت بازی می‌دهد و در میان آن ساعاتی را هم برای آموزش تنیس به زنان و دختران جوان در همین سالن اختصاص می‌دهد.
او که دارای مدرک کارشناسی‌ارشد در رشته مدیریت ورزشی است، از همان سال‌های کودکی یعنی پنج‌سالگی پا به عرصه ورزش و فعالیت گذاشته است. آموزش شنا را در همان سال‌ها به‌صورت مبتدی فرامی‌گیرد.
بعد از آن هم‌زمان، تیراندازی، سوارکاری، دوومیدانی و آمادگی‌جسمانی را دنبال می‌کند تا اینکه بالاخره در سال ۸۳ با آزمون ورودی در تنها هنرستان تربیت‌بدنی مشهد که تنها ۲۰ نفر پذیرش دارد، قبول می‌شود و پایه اصلی ورزش حرفه‌ای او در آن سال شکل می‌گیرد. صابری که این روز‌ها سال‌های آخر دهه سوم زندگی‌اش را پشت‌سر می‌گذارد، از ورزش می‌گوید و از نحوه علاقه‌مندی‌اش به رشته پرتحرک و انفرادی تنیس روی میز.
از اینکه کمتربانویی به سمت این ورزش کشیده شده است و چطور می‌شود که او در این مسیر قرار می‌گیرد و حالا بعد از ۱۲ سال ورزش رسمی و حرفه‌ای، ۶ تا ۷ مقام دومی و سومی در سطح کشور را در کارنامه ورزشی خودش به ثبت رسانده است.
۱۲ سال ورزش حرفه‌ای تنیس روی میز
او می‌گوید: حدود ۱۲ سال می‌شود که به‌طور رسمی تنیس روی میز کار می‌کنم. در سال اول دبیرستان با کمک مربی ورزشم، استعدادم در این رشته کشف شد و همین موضوع بهانه‌ای شد تا به‌سراغ این رشته ورزشی در تنها هنرستان تربیت‌بدنی مشهد، هنرستان فاضله بروم.
صابری بیان می‌کند: در هنرستان تربیت‌بدنی، ملزم به گذراندن بیشتر واحد‌های ورزشی هستیم. در آن روز‌ها مربیان ورزش، علاقه‌مندی و استعدادم را در رشته تنیس کشف کردند و از همان سال دوم هنرستان بود که به‌طور رسمی همه انرژی و تمرینم را روی این ورزش گذاشتم.
وی از سال‌های ورودش به دانشگاه می‌گوید و ادامه می‌دهد: کاردانی و کارشناسی تربیت‌بدنی را در دانشگاه دولتی الزهرا (س) مشهد گذراندم و بعد از آن در رشته مدیریت ورزشی در مقطع کارشناسی‌ارشد ادامه تحصیل دادم.
ورزشکاران خانوادگی
این بانوی ورزشکار و نایب‌قهرمان تنیس بانوان کشور در ادامه می‌افزاید: پدر و مادرم مشوقان اصلی من در موفقیت‌های ورزشی‌ام بودند. علاوه بر آن من در خانواده‌ای ورزشی بزرگ شده‌ام؛ برادرم فوتبال کار می‌کند و ورزش تنیس خاکی را هم دوست دارد و دنبال می‌کند.
خواهرم نیز بسکتبال کار می‌کند و همین شور و شوق ورزشی در خانواده، باعث شد تا من علاوه بر اینکه ورزش‌های گوناگون را تجربه کردم، در یک رشته خاص مهارت بیابم و با علاقه آن را دنبال کنم.
خاطره‌ای تلخ
صابری در ادامه به روز‌های تلخ و شیرین ورزشی‌اش اشاره می‌کند. اینکه روز‌های رفتن به مسابقات، سراسر خاطره خوش و لحظه‌لحظه تمرین در آن روز‌ها درس و تجربه است،، اما او یک تجربه تلخ نیز از مسابقات به‌خاطر دارد که درد آن تجربه، سال‌هاست که با او همراه است.
او در بیان این خاطره تلخ می‌گوید: در یکی از مسابقات به‌شدت گرم بازی بودم که ناگهان به‌دلیل معیوب بودن کف‌پوش سالن پایم در داخل حفره‌ای گیر کرد و با زانو زمین خوردم.
در آن روز احساس کردم یک ضرب‌خوردگی ساده است و تا چند ماه درد آن ضرب‌خوردگی همراهم بود تا اینکه بالاخره بعد از پیگیری متوجه شدم کشکک زانویم در اثر همان ضربه ساییده شده است و الان باید عمل جراحی انجام دهم. ازآنجایی‌که بعد از عمل باید شش ماه استراحت مطلق کنم، هنوز این کار محقق نشده و درد زانو همراه همیشگی‌ام شده است.
بانوی تنیسور منطقه ما در ادامه از هماهنگی‌اش بین کار و ورزش می‌گوید و می‌افزاید: روز‌های ابتدایی هرماه شاید ۱۵ ساعت در روز در محل کارم باشم که این حضور کاری با ورزش آمیخته شده و برایم بسیار لذت‌بخش است. بعد از این ساعات هم، زمانی را به ورزش اختصاص می‌دهم یا اینکه در سالن، خود را ملزم به انجام ورزش می‌کنم.
کار در مسجد و تربیت ورزشکاران مسجدی، برایم بسیار لذت‌بخش است
ورزش در مسجد
او در ادامه، از عشق و علاقه‌اش به کار و تمرین ورزشی در مساجد می‌گوید و ادامه می‌دهد: در کنار همه این فعالیت‌ها و با وجود اینکه دست راست و کشکک زانویم آسیب دیده است، دوست دارم در مساجد هم تمرین ورزشی داشته باشم.
صابری در توضیح می‌گوید: دوره‌هایی را در مساجد به‌ویژه در روز‌های تابستان به آموزش تنیس ویژه دختران و بانوان اختصاص می‌دهم و این مهم‌ترین بخش زندگی ورزشی من است. باورتان نمی‌شود؛ اگر هم وقتی نداشته باشم، حتما زمانی را برای این کار درنظر می‌گیرم. کار در مسجد و تربیت ورزشکاران مسجدی، برایم بسیار لذت‌بخش است.
صحبت با نایب‌قهرمان کشوری تنیس بانوان و مربی مسجدی تنیس به پایان می‌رسد؛ او که بدون هیچ چشم‌داشت مالی در مساجد محروم منطقه به تدریس و آموزش تنیس می‌پردازد و همین موضوع را مهم‌ترین عامل پیشرفت خود عنوان می‌کند.
او که در ابتدای همه این پیشرفت‌ها ۱۲ سال کار ورزشی در مساجد و مدارس را در کارنامه افتخارات خود ثبت کرده است. در پایان باز هم عنوان می‌کند: اگر روزی برسد که به هر نحوی و بالاجبار از ورزش کناره بگیرم، هیچ‌گاه کار در مساجد را کنار نخواهم گذاشت. هر آنچه در مسجد شکل بگیرد، رشد کند و به بلوغ برسد، قداستی دارد که آثار آن در دل و جان انسان می‌ماند و من هیچ‌گاه این معنویت را از دست نخواهم داد.
* این گزارش شنبه ۸ خرداد ۹۵ در شماره ۱۹۹ شهرآرا محله منطقه دو چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
